Naar de Dasseneh stam

21072017

Naar de Dasseneh stam.

De tent waar we in sliepen was beter dan in het Simien gebergte . We hadden nu meer ruimte! Het was warm! Om 07.00 uur opgestaan want wij zouden samen met de locale familie ontbijten. Eerst was er traditionele koffie. Koffie van de schilfers van de koffiebonen! Wij kregen dit in een grote halve kalabas aangereikt en moesten hier uit drinken. De koffie smaakte niet echt lekker! Daarna kwam de kok van het vakantiepark met het ontbijt! Alleen voor ons! Hij bakte een omelet op het vuur en had broodjes mee en beleg zoals jam en pindakaas. De familie en ook de buren zaten erbij. Iedereen kan gewoon binnenkomen en drinkt mee. Zij dronken volop van het koffiebrouwsel, maar wij hadden er genoeg van. Buiten zat een van de meisjes rode stenen fijn te malen, waarvan de poeder moest dienen om hun haren mee te kleuren. 

Na het ontbijt gingen we met de auto richting Omorate, tegen de Keniaanse grens. In die omgeving leven de Dasseneh.

De weg er naar toe was bovenal rustig. Eerste stuk nog zanderig, maar later asfalt. De hinder op de weg waren in het begin nog wat kuddes vee en later alleen maar apen en hoenders. 150 km weg en bijna geen auto tegengekomen. Alleen dichtbij Omorate werd het wat drukker. Bij Omorate moesten wij de rivier over met een boot en die was een holle boomstam gemaakt! Aan de andere kant van de rivier zaten er al kinderen op ons te wachten. Het was meteen vragen om een foto en "birr"  (Ethiopisch geld)! De gids die mee was vertelde ons dat de Dasseneh stam een zwervend bestaan leiden en daarna trekken waar eten te vinden is voor mens als dier. Ze leven als een groep in een soort van kraal waar een tiental zelfgebouwde kleine hutjes stonden. Mij lukte het niet om naar binnen te komen maar Jose wel. Het zijn vooral de vrouwen die werken en ook de hutten in elkaar zetten. Heel vernuftig en ook zodanig dat bij een vertrek, de meeste materialen meegenomen kunnen worden. We mochten foto's maken, maar moesten er wel 300 birr voor betalen! Aan het einde gingen de dames nog voor ons zingen en moesten wij meedansen. Daarna was het klaar. Nog even wat gedronken nadat we de rivier weer over gestoken waren en daarna terug naar ons kamp. De lunch werd weer genuttigd in het restaurant, nou ja Jose. Jaap sloeg deze maaltijd over omdat zijn maag aan het opspelen was.

 Na de lunch, van ca. 3uur gingen wij wandelend naar een andere Hamar stam. Er zou daar een ceremonie gehouden worden. Na een goed half uur wandelen in de hitte kwamen wij bij de stam aan. Het was er een drukte! Alle vrouwen en jonge meiden waren met het eten bezig voor de avond. Gelukkig was het niet voor ons bestemd! Wij keken rond en maakten wat foto's. Daarna werden we op de grond gezet op een koeienhuid en wachtten in spanning af. Na verloop van tijd gebeurde er nog niets, dus wij vragen of er nog wat zou gaan gebeuren. Blijkt dat de mannen van deze Hammar  nog in Turmi waren en er dus voorlopig geen ceremonie zou komen. Wij zijn maar opgestapt en gelukkig, met de auto terug. Terug op de camping douche spullen gepakt en een lekkere douche genomen, bij het al eerder genoemde restaurant. 

Daarna naar het dorp gereden op zoek naar ballen voor de kinderen van de familie waar wij logeerden. Wij vonden er een aantal en gelukkig hadden ze bij het restaurant een pomp om de ballen op te pompen. Wij blijven bij het restaurant tot na het diner. Morgen bij het afscheid zullen wij de kinderen de ballen geven.