17 mei 2018

Naar Cape Maclear

Vandaag verlaten we Zomba en gaan naar Cape Maclear. Ongeveer 3 en een half uur rijden. Nadat wij na het ontbijt afgerekend hadden en chauffeur James gearriveerd was, namen wij afscheid van de andere gasten en vertrokken wij om 09.15 naar Cape Maclear met regen. Het eerste deel was bekend. Dat was de weg naar Liwonde. Vandaar ging het richting ons einddoel. Dat was dan nog ruim 2 1/2 uur rijden. Van Liwonde naar Mangochi waren ze bezig om een nieuwe snelweg aan te leggen. Het eerste stukje was klaar en kon je 120 km p.u. rijden, maar al snel werden we van links naar rechts gestuurd langs de nieuw aan te leggen weg. En dat was dan een verharde zandweg.  Dus de vaart zat er niet lekker in. Voor de mensen uit de verschillende dorpen was het prachtig om te zien hoe de weg aangelegd werd met al de grote machines, maar er was ook veel handenarbeid.

Toen dit oponthoud eenmaal voorbij was, zijn wij even gestopt om de benen te strekken. Het laatste stuk verliep gelukkig vlot. Wij zijn nog eenmaal gestopt, om de vrucht van een BoaBab boom te kopen. De smaak hiervan is zurig, maar schijnt goed voor de maag te zijn. Alleen wil je zo’nl vrucht niet in een keer opeten.

 We kwamen steeds dichter bij onze bestemmingen en het werd steeds warmer. 

 Cape Maclear ligt aan het meer van Malawi en is een soort van badplaats. Alleen vind je hier geen hotels en flats, maar alleen maar lodges. Het plekje van ons verblijf is prima, lekker aan een strandje en een terras met zonnenbedden. 

Wel is het oppassen geblazen om niet in het water te gaan bij de kust. De parasiet Bilharzia is het grootse gevaar hier als je zou gaan zwemmen. Mensen wassen hun kleren in het water, maar nemen er zelf ook een bad in. Ze staan zich uitgebreid te wassen. Ook riviertjes komen in Lake Malawi  uit, waarbij het nodige afval mee komt. Dus het is oppassen geblazen! Uit voorzorg  al wel een medicament gekocht, die we na 4 tot 5 weken in moeten nemen en daarna nog eens na 4 tot 5 weken. De kamer valt een beetje tegen! We moeten eerst oversteken vanuit de lodge en door een steeg lopen. Dan door een poort en daar zijn ze allerlei kamers nog aan het maken. Het is er een rommelig gebeuren. Ik denk dat er twee of drie kamers pas klaar zijn. In Zomba was onze kamer een stuk beter! Voor WiFi moeten we wachten tot 12 uur ‘s nachts, want tussen 10.00 uur ‘s morgens en 12.00 in de nacht is er geen WiFi ! Dat is Malawi!

Na de lunch toch maar besloten om van kamer te veranderen en uitzicht op het meer te nemen. Een stukje duurder, maar nu konden we onze spullen tenminste fatsoenlijk neerleggen. En het bed is ook iets breder. Met die warmte scheelt dat wel!

Daarna nog even het dorpje ingelopen, eigenlijk op zoek naar een restaurant met koffie, maar helaas niet gevonden! Wel kwamen we in gesprek met een paar lokale vrouwen, waarvan er een een mat aan het vlechten was. Natuurlijk met het handje! Helaas spraken de vrouwen gebrekkig Engels, dus duurde het gesprek niet lang. De kleermaker bij onze lodge verkocht mooie strandbroeken en die hebben wij ook blij gemaakt met de aanschaf van een strandbroek voor Jaap.

Wij hebben de zon in het meer zien zakken en dat gaf mooie plaatjes.

Jaap keek naar het bord in het restaurant voor het diner: vegetarische lasagne en lasagne met beef. Hij vroeg om de menukaart. De ober wees naar het bord en zei: “There it is. Thats all.” Nou ja, dan maar weer lasagne. Het was heerlijk klaargemaakt en smaakte nog prima ook. Tijdens het eten spraken wij met een Amerikaanse vrouw uit Denver. Zij was ook als  vrijwillligster hier. Zij werkte hier voor een non profit organisatie die iets deed met de watervoorziening en sanitaire voorzieningen op scholen. Haar bedrijf, waar ze werkte steunde dit project en zij besteedde daar haar vakantie aan!

Wij zijn nu 5 dagen onderweg en hebben 5 dagen nog geen WiFi kunnen krijgen, dus weten wij ook niet wat er verders in de wereld is gebeurd. Eigenlijk mis ik het niet. Alleen jammer dat wij jullie ook niet op de hoogte kunnen houden van onze reizen ervaringen !