2e dag Lalibela

Lalibela

16072017

Vanmorgen hebben wij rustig aan kunnen doen. De gids zou ons om 09.30 ophalen.

Om 8 uur ontbijten. Nou ja, dat was nog best moeilijk, want er staat geen buffet klaar. We moesten duidelijk maken dat we een omelet zonder uien etc wilden met brood en thee. Iets van jam kende zij niet. Uiteindelijk was het gelukt! De omelet met brood smaakte toch heerlijk! Daarna nog even op het balkon in het zonnetje gezeten en zagen wij dat onze was opgehangen werd! Alles was kompleet. Wat op de grond viel werd nog een keer gewassen! Vanavond moet het droog zijn. Vandaag was het programma dat we naar een klooster gingen, hoog in de bergen. Op 3500 m hoogte! Ons hotel staat op 2520 meter. Het plan was dat wij op een muilezel naar boven zouden gaan....niet dus, gezien onze ervaringen op voorgaande vakanties. Wij hadden geen zin om 1 1/2 uur op een ezel te hobbelen. Het was geen probleem voor de gids, want hij zou een tuktuk regelen! In 45 min. waren we boven en hadden wij ook nog een paar keer een fotostop en was de motor van de tuktuk warmgelopen; dus moesten we even geduld hebben! Wij wilden al helpen duwen, maar dat was blijkbaar zijn eer te na. Na een aantal keren kijken en opnieuw starten, deed de tuktuk het weer. Dus verder op weg naar het klooster Asheten Miriam Rock Hewn Monastery. Dit klooster is het eerste klooster, dat Lalibela voor de helft heeft laten bouwen zo'n 1000 jaar geleden, voordat hij aan de andere 11 rotskerken begon. Hij vroeg Zijn neef de andere helft te bouwen. Het is helemaal uitgehouwen uit de rotsen; onvoorstelbaar hoe de mensen deze en ook de andere kerken gebouwd hebben; allemaal met de hand. De eerste helft is in 40 dagen van deze kerk is in 40 nachten gemaakt. Hoeveel mensen eraan gewerkt hebben is niet bekend, maar dat zullen er velen zijn geweest.

Een monnik opende de kerkdeur en dus mochten wij naar binnen. Elektriciteit hebben ze niet, zodat het aardig donker was. Met speciale lonten werd er verlichting aangebracht, zodat wij toch wat konden zien van het interieur. Kloosters waren vroeger verbonden met elkaar via een gangensysteem, uitgehakt in de rotsen Deze gangen zijn nu over het algemeen dichtgemetseld en dus niet meer in gebruik. Ook dit klooster heeft een geschiedenis met keizer Haile Selassie, die daar verstopt was en door de Italianen gezocht werd. De hoofdmonnik wilde niet meewerken om hem te vinden en moest dit met de dood bekopen. Ze hebben hem in zijn klooster begraven! De monnik die er nu was liet ons allerlei voorwerpen zien, welke ruim 700 jaar oud waren. Vooral de iconen en boekwerken zagen er nog goed uit! De boekwerken waren gemaakt van geitenhuid en van hout.

Onderweg kwamen we nog andere buitenlanders tegen. We praatten Engels tegen elkaar. Wat bleek, ze kwamen uit België. Lachen dus en begonnen allemaal in het Nederlands verder te praten. 

We liepen verder naar boven voor een prachtig uitzicht, maar we hadden pech. Het was helemaal bewolkt. We dachten dat er boven in een hutje alleen maar nonnen woonden, maar we hoorden een kinderstem en we gingen eropaf. We hebben haar blij gemaakt met een ballon. 

We daalden weer af en kwamen bij de uitgang. Hier stond een jonge vrouw van 20 jaar. Ze vroeg of ze mee mocht rijden naar Lalibela. Natuurlijk, ze paste er nog net bij. Dus met z'n vijven in een tuktuk naar beneden. Normaliter loopt ze elke dag op en neer de berg op en af om naar school te gaan. Naar beneden 1.5 uur en naar boven waarschijnlijk 2 uur. Dit geldt voor alle kinderen vanaf 7 jaar. 

Verder naar beneden kwamen we langs een voedseldistributie plaats, waar vrachtauto's met voedsel (meel en olie) stonden van de VN, om uit te reiken aan de allerarmsten uit de buurt. Nou, dat waren er vele honderden! Vooral de mensen uit de bergen zie je er zitten. 

Weer terug bij het hotel zijn we eerst weer koffie gaan drinken bij Seven Oilives restaurant en daarna de lunch er achteraan. Grappig is dat je voor de lunch eerst 2 kwarten van een pannenkoek krijgt met een pittige saus. Deze gebruiken wij echter niet, maar met suiker erop smaakte dit toch ook weer lekker. En om gezond te blijven, namen wij allebei een lekker glas pure avocado erbij! De lunch hebben we voor het grootse deel buiten in het zonnetje kunnen nuttigen, maar op het laatst begon het te regen en moesten wij naar binnen. Hierna terug naar het hotel. Vlak bij het hotel begon het weer knetterhard te hagelen. Dus snel naar binnen. Gelukkig hadden ze onze was op tijd binnen gehaald!

Eerst maar wat zitten lezen tot het weer droog werd. 

Jaap wilde nog naar de kapper. Het is elke vakantie traditie, dat zijn baard er in het buitenland afgaat. Dus  toen het droog was zijn we eerst even bij de kapper geweest. Het interieur van de zaak was oud, maar de jongens die stonden te knippen, deden het goed. Jaap liet zijn baard er afhalen, zodat deze bij terugkomst in Nederland weer normaal zou zijn. Na een klein half uurtje was het resultaat uitstekend. Jose nam af en toe een foto. Een oud mannetje naast haar, lag helemaal dubbel van het lachen, toen hij de foto's zag; heerlijk. 

Met veel kabaal kwam er een tuktuk langsrijden. Hier bleek een bruidspaar in te zitten. Jammer van haar mooie witte jurk. Die zal wel helemaal in de kreuk zitten, als ze uitstapt. Wij hadden nog een paar uurtjes te gaan voor het eten, dus gingen wij Lalibela bekijken. Het ziet er allemaal erg armoedig uit! Doordat veel wegen niet bestraat zijn, is het hier en daar al snel een modderpoel. Vooral zoals nu in de regentijd. Ook nog even traditionele koffie gedronken met popcorn! Onderweg terug naar het hotel worden we regelmatig aangesproken door jongeren die hun Engels willen oefenen. Vragen als "how are you and were do you come from etc" werden regelmatig gesteld. 2 studenten gesproken dezer dagen die voor dierenarts gingen studeren, omdat deze er in hun omgeving niet zijn, terwijl het stikt van het vee! Een mooi streven van deze jongeren!

In de avond gingen wij met de gids naar een traditioneel restaurant, waar we gingen eten, maar waar ook muziek, dans en een soort van cabaret was. Vooral het dansen was grappig, want dat ging vooral schokschouderend ! De gasten werden stuk voor stuk uitgedaagd om met een van de dansers mee te doen en ook wij moesten eraan geloven. Jaap heeft de honingwijn uitgeprobeerd wat in een vaasje werd geserveerd. (Geen alcohol erin). Het smaakte best lekker! Het was een sfeervolle avond.

Om 10.30was het afgelopen en gingen we terug naar het hotel. 

Morgen terugvliegen naar Addis Ababe, maar niet zo vroeg. Om 12.00 vliegen wij.