Van Lalibela naar Addis Ababe

17072017

Van Lalibela naar Addis Ababe.

Jaap had een onrustige nacht gehad. Het eten van de Injerra was waarschijnlijk te veel geweest  in combinatie met de honingwijn. (Geen alcohol!). Gelukkig konden wij rustig aan doen vanmorgen tot vertrek naar het vliegveld. Wij werden met een tuktuk opgehaald. De tuktuk was aan de bovenkant helemaal bekleed met geitenhaar, doordat Jaap toch al met mijn hoofd tegen het dak zat, was het alsof hij een nieuwe pruik ophad! Een half uurtje met de tuktuk bracht ons naar het vliegveld. Daar afscheid genomen van onze gids en daarna door de security. We werden volledig gecheckt bij binnenkomst en konden daarna inchecken. De bagageafgifte ging vlot, Lalibela is dan ook een klein vliegveld. Daarna na de vertrekhal om weer volledig gecheckt te worden. Weer schoenen uit, riemen af etc. Typisch was wel weer dat wij onze flessen water gewoon mochten behouden. Enfin het enige vliegtuig wat kwam, vertrok ook weer om 12.00 uur en zo kwamen wij op tijd in Addis Ababe waar onze gids op ons stond te wachten  met een bosje bloemen voor Jose. Hij bracht ons naar een restaurant voor de lunch. Daar wachtte ook onze gids die ons over de Mercator mark zou leiden. Echter zo mooi als het weer was toen wij aankwamen, zo slecht werd het later in de middag. Enorme hoosbuien met ook hagel. Wij stonden te schuilen in een marktstal waar ze pepers aan het klaar maken waren om te verkopen. Er stonden zakken vol pepers en een grote groep dames waren ze aan het klaarmaken. Tijdens die gigantische regenbui dreef het afval met het regenwater naar beneden naar de hoofdstraat. Toen het wat minder was gingen wij weer even verder lopen. Onze gids had ondertussen ook een telefoontje gehad dat hij met ons naar het politiebureau kon om aangifte te doen van onze gestolen camera? Wij werden daar vriendelijk ontgevangen en van het kastje naar de muur gestuurd. De 5e keer was het raak. Een politieman ging een procesverbaal schrijven, uiteraard in het Ethiopisch. Dat gebeurt nog met pen en papier en Carbon in  drievoud.  Her regenwater droop door het plafond. Ook Jose moest een getuigenverklaring ondertekenen en zo stonden wij na goed 2 uur weer buiten , maar zonder papieren. Deze kunnen pas morgen opgehaald worden! 

Daarna bracht onze gids  ons naar een plek waar we opgepikt zouden worden door onze hoofdgids waar wij zouden eten. Hij is getrouwd met een Nederlandse vrouw. Wij kwamen in een gezellig huisje met 2 jonge kinderen die makkelijk Nederlands, Engels en Amharic spreken. Er was een goede maaltijd voor ons gekookt. Jaap hield het nog rustig vanwege zijn maag. 

Na het eten terug naar het hotel en proberen lekker te slapen.