We gaan beginnen........

7 mei 2018

Na een goede nachtrust dachten wij om 07.00 uur te gaan ontbijten. Helaas het restaurant, waar wij het ontbijt zouden moeten nuttigen, was nog niet open. Drukte op de weg! Gelukkig hadden wij nog een paar droge bolletjes brood bij ons en wat drinken. Deze dus maar gegeten, want om 07.30 uur zouden wij gaan vertrekken. Ondertussen valt ook de electriciteit uit, maar gelukkig is het al licht.

We worden opgehaald met de auto door Maartje en Sigrid een rijden ongeveer 50 min. verder naar de buitenwijken van Lilongwe. Een klein beetje file onderweg! De weg er naar toe is redelijk goed geasfalteerd en er is veel reuring langs de weg van bedrijfjes, die van alles aan het maken zijn. Zo ook is het alsof je langs de meubelboulevard rijdt. Een en al meubelzaakjes en timmerbedrijfjes!

Het laatste stukje weg was onverhard en dan merk je ook dat je in het minder bedeelde gebied van Lilongwe aankomen. 

Uiteindelijk komen we aan bij Samalani school. Een 3 klassige schooltje omringd door een muur. Bij binnenkomst worden we hartelijk toegejuicht door de kinderen. Meester Blessings heette ons hartelijk welkom en stelde ons voor aan de overige 3 juffen! Wij werden uitgenodigd in het kantoortje van meester Blessing. Dit zag er niet uit, maar ja het was niet anders. Gelukkig had hij nog wel een knappe tafel en stoel. Hij vertelde ons de geschiedenis van het schooltje en was heel blij met de samenwerking met Doingoood. Het gaat niet alleen om materiële ondersteuning, maar ook dat zowel de kinderen als de onderwijzers zich verder kunnen ontwikkelen. Na een lange monoloog werden we rondgeleid in de klassen. Het was wat minder druk dan verwacht, maar veel kinderen moesten een cholora injectie halen en waren daarom niet op school.

De peuters zaten met z’n allen op de betonnen ondergrond en meester Blessings introduceerde ons. De kinderen waren blij! Zo ging dat ook in de 2e klas, waar de kinderen al op bankjes zaten en in de 3e klas hadden de kinderen schoolbankjes. De kinderen in de 3e klas waren 7-8 jaar oud. Als zij aan het einde van het schooljaar hun toets goed gedaan hadden, konden zij naar een regeringsschool. De Samalani school is een school van vrijwilligers. Voorheen kregen de kinderen nog een bord maïspap, maar omdat die sponsoring gestopt was, moesten de kinderen zelf wat eten meenemen en dan zie je dat sommige kinderen niets hebben en andere kinderen met een zak popcorn of chips lopen. Sociaal werd er wel gedeeld met de kinderen die niets hadden.

Jose ging deze morgen kleien met de kinderen en Jaap had verschillende balspel activiteiten. Zo was er ook een leermoment verbonden aan de activiteiten. De kinderen gingen zichzelf of dieren kleien, maar ook in het Engels benoemen welke ledematen ze maakten, waar ze mee bezig waren. Er ontstonden de mooiste creaties. Zelfs olifanten, die gingen drinken bij een groot meer. Bij Jaap mochten de allerjongsten kinderen bij het kegelspel tellen in het Engels hoeveel kegels zij omver gegooid hadden. Met een andere klas werden weer andere balspelen gedaan. De kinderen waren heel enthousiast en dat maakte het soms ook wel eens lastig, om het goed te laten lopen. Een bal is voor hen ook een uitdaging! Daarom mochten de jongens aan het einde nog een potje voetballen met de meegenomen bal en de meisjes hadden schik met het grote springtouw wat wij mee genomen hadden. In de pauze werden spontaan nog wat kringspelletjes gedaan waar de kinderen veel plezier in hadden. Na afloop van de schooldag, om 12.00 uur, werden wij weer hartelijk uitgezwaaid. Wij kijken met plezier terug op deze ochtend en wij denken de kinderen ook! 

Wij werden met een tuktuk opgehaald en samen met Sigrid moesten wij nog even naar de lappenmarkt. Voor de inrichting van het nieuwe Doingoood house moesten gordijnen gemaakt worden; dus gingen wij hiervoor op zoek op de kleurrijke lappenmarkt. Het was enorm druk op de lappenmarkt, maar dan meer verkoopsters dan kopers. Iedere  verkoopster had een rijtje lappen en ze stonden zij aan zij. Nadat de keuze gemaakt was, door Sigrid en Jose, en de lappen stof betaald, gingen we nog naar een telefoonwinkel om een lokale simkaart te kopen. Dit om goedkoop contact te onderhouden met de mensen van Doingoood, die overigens deze kaart voor ons kochten. Zelf hebben we er nog wat Internet GB bij gekocht. Het werd nu tijd voor koffie en lunch en Sigrid wist een leuk restaurantje bij het Wild Live center. Dat was inderdaad een leuke locatie, waarbij de apen redelijk dichtbij hun nieuwsgierigheid lieten blijken. Koffie en lunch smaakten heerlijk; dus wij komen hier vast nog een keer terug!

Maartje was ondertussen ook aangeschoven. De dag van vandaag werd geëvalueerd en de dag van morgen besproken. Morgen komt er nog extra hulp voor de sport en spel activiteiten.

Hierna terug naar Mubaya Camp om al het stof van ons af te douchen en de voorbereidingen voor morgen te treffen. De tot nu toe, dagelijkse portie regen kwam ook nog , maar dat beïnvloedde onze werkzaamheden niet. Wij wilden eens niet in net restaurant op het Camp eten en bestelden een taxi om naar een Italiaan te gaan. Helaas was deze gesloten en reden we dus door naar een ander restaurant. Dit lag ook op een mooie plek! We hebben lekker gegeten en kunnen nu dus het verhaal van de dag afmaken. Een lang verhaal dit keer maar we hebben dan ook veel  meegemaakt.