29 juni

Vandaag zijn we nog in Ranomafana. Omdat we gisteravond in het donker aankwamen, zagen wij vanmorgen pas in wat voor omgeving wij zaten. En dat zag er weer goed uit. Het was een bergachtige omgeving met heel veel groen. We zitten natuurlijk niet voor niks in het regenwoud.

Wij hadden weer mooi uitzicht op dat allemaal.

Na het ontbijt vertrokken we om 08.00 uur naar het Ranomafana National park. Wij zouden een wandeling gaan maken van ca. 3 1/2 uur en hoopten weer verschillende soorten lemuren te spotten en mogelijk ook nog andere dieren. We hadden geluk met de lemuren. Wij hebben 4 soorten gespot, waarvan wij er 1 al eerder gezien hadden. De kleine “golden bamboe” lemur was de meest unieke. Deze is zo’n 20 jaar geleden ontdekt. De grote “golden bamboe” lemur was de volgende. Deze lemuren leven van de bamboe in het regenwoud. Daarna nog de Indri Indri lemur. Om een foto te maken moest je je soms door het dichte struik gewas worstelen en dat viel niet mee. Het is geen Castricumse bos wat redelijk vlak is. Hier was het aardig klimmen en dalen en dan zaten de lemuren vaak nog hoog in de bomen. Wij waren uiteraard niet de enige toeristen en net als in de Wildlife parken in Zuid Afrika waarschuwen de gidsen elkaar en stromen de toeristen eropaf. Na ongeveer 3 1/2 uur waren we weer terug. Mooi op tijd om om 12 uur in de kerk te zijn van Ranomafana. Het tijdstip ook waar voor Caroline de afscheidsdienst in Nederland zou zijn. Een vriendelijke en begripvolle non liet ons naar binnen, nadat onze gids verteld had, hoe de situatie was. Zo konden we mooi om 12.00 uur een kaarsje opsteken en even in stille gedachten bij ons zus en schoonzus zijn. Daarna zijn we teruggereden naar ons hotel en hebben ook wij koffie en een broodje genomen. Wij hadden even tijd om te relaxen. José nam even rust en Jaap ging het plaatsje even verkennen en boodschappen doen. Hier konden we vanillestokjes kopen, een lekkere verse ananas en een zakje verse doppinda’s op de markt. We kunnen weer even vooruit!

Om 15.00 uur werden we weer door de gids opgehaald voor een bezoek aan een Tanala stam en betekent  “those from the forest”. Zij wonen op de rand van het regenwoud en het zijn voornamelijk boeren die rijst, casave, koffie, kruiden en vanille verbouwen. De huisjes waarin zij woonden, waren heel primitief gebouwd en heel klein. Bij binnenkomst kwamen er als snel kinderen op ons af en als ze op de foto werden gezet, was het steeds lachen als zij zich zelf weer terugzagen. We werden uitgenodigd om binnen te kijken in een van de huisjes. De keuken was net zo groot als de woonruimte met bed. Dat wil zeggen ca. 3 bij 4 meter voor de woonruimte. Er stond een stoel waar José op mocht zitten en Jaap zat op de rand van het bed. De ruimte was bestemd voor een vrouw en 3 jonge kinderen. De vader was, nog niet lang geleden, overleden. Licht is er niet en water halen ze uit de rivier. De kookruimte stonk naar houtskool.

Wij konden vragen stellen en hebben daar ook gebruik van gemaakt. De vrouw was gelukkig zei ze. We hadden nog wat cadeautjes mee voor het gezin en de kinderen waren heel blij met de bal. Buiten stond een provisorische basket waar de kinderen meteen met de bal op gingen gooien. Uit dankbaarheid kregen wij van de moeder een banaan uit eigen tuin. Ze bood een tros aan, maar dat vonden wij te veel. Na nog even buiten gekeken te hebben bij kinderen, die met zelf gemaakte sleetjes van jerrycans, aan het glijden waren van een berg zand namen wij afscheid.

We zouden hierna nog naar een heet waterbron gaan, maar die ging sluiten. Jammer, dus hebben we thuis maar een warme douche genomen.

Voor het diner hebben we nog een briefing gehad met de gids voor de dag van morgen. Daarna lekker gegeten, bijna “Hollands”. De een pizza en de ander een beefburger.