19 juni 2019

Het was vanmorgen weer vroeg op: 06.30 uur! Omdat wij hier met 3 vrijwilligers zijn kunnen wij om de beurt gebruik maken van de “douche “ welke buiten is. Lizzie, onze huishoudster warmt een teil met water voor de eerste, die zich dan kan wassen. Ondertussen warmt ze de volgende bak met water op het vuur,  etc. In het “washok” kan Jaap niet rechtop staan! Er is een beker bij de teil om het sop uit je haren te spoelen. Het wassen is dus erg behelpen, maar gelukkig is er wel warm water.

We zouden omstreeks 08.00 uur opgehaald worden, want het zou ongeveer 45 min. lopen zijn. Ook hadden wij gevraagd om wat extra mensen hier naar toe te laten komen, omdat er nogal wat materiaal meegenomen moest worden. Omstreeks 08.30 kwamen er 2 flinke vrouwen om ons te helpen. Wij betwijfelden of dat allemaal wel mee genomen kon worden. Nou....dat was voor hen geen probleem. De grote ton met Duplo en nog wat ander materiaal ging op het hoofd bij de ene juffrouw en de ander knoopte in een hoofddoek 4 opbergboxen met materiaal bij elkaar en dat ging bij haar op het hoofd. De rest konden wij in onze handen meenemen. En zo ging het op z’n Afrikaans lopend naar het schooltje in Kagwa. Na ongeveer 45 min kwamen wij daar aan. Een gebouwtje met 4 muren van 2 meter hoog een open deur en open ruimte tussen de muur en het dak. De grond was van zand en daar lag een door ons gesponsord zeil op, waar de ca. 32 kinderen op zaten. Het aantal kinderen varieert heel erg, afhankelijk of ze wel of geen zin hebben om te komen. We werden hartelijk welkom geheten door GInny. De kinderen waren naar de Schoolradio aan het luisteren, middels de door ons geschonken transistor radio’s. De juffen waren erg blij met al het speelgoed en als snel lieten wij de kinderen er mee spelen. Duplo was erg populair. De puzzels en domino was nog best lastig zo voor de eerste keer. Maar er zaten ook heel jonge kinderen bij die het niet altijd snapten. De kinderen gaan hier tot 11.00 uur naar school dus de tijd was snel voorbij. Wij konden alle kinderen een leuk vingerpopje meegeven, die wij van een parochiaan uit Zaandam meegekregen hadden. Alle spullen werden weer opgeborgen en bij de projectleidster thuisgebracht, die er op toe zal zien dat het goed gebruikt wordt. Zij wees ons ook weer de weg terug. De heenweg  hadden we deels anders gelopen dan de terugweg. Je ziet dan wel meer van de omgeving, maar daardoor is het niet makkelijk de weg terug te vinden.

Thuis gekomen stond de lunch klaar! Na de lunch was het tot 14.30 wachten op onze volgende activiteit . Vlakbij ons huisje zat een jongen in het zand tekeningen te maken en dat deed hij best goed. Hij vertelde dat hij 8 was, maar dat betwijfelde ik. Bij navraag bleek dat hij 14/15 jaar was. Jaap gaf hem wat papier en een aantal (kleur)potloden zodat hij in tekeningen op papier kon zetten. Later liet hij ons zijn tekeningen zien en die waren best goed. 

We werden opgehaald door Chrissy, een van de projectleiders voor mensen met een beperking . Wij gingen naar een 22 jarige jonge vrouw, die kort na haar geboorte malaria had gekregen. Ze reageert nog niet eens als een kind van een jaar. Ze ligt bijna de hele dag in het donker en doet niets. Jose heeft wat oefeningen gedaan met een klein zacht balletje. Na een paar keer kneep ze zelf in het balletje. We hebben haar benen gemasseerd en langzamerhand kon ze haar benen bewegen. Je kunt dus blijkbaar wel iets doen met haar. Ook aangegeven, dat ze regelmatig licht moet zien.

Bij een ander gezin was een meisje van drie, die groei en-ontwikkelingsachterstand heeft. Ze reageert niet en kan ook niet zitten. Er wordt eigenlijk nauwelijks iets met dit soort kinderen gedaan. Ze gaan alleen 1x per maand naar de dokter.

Jaap zei tegen de mannen, die weer eens zaten: jullie kunnen toch ook helpen. De mannen keken hem verbaasd aan. Jose vertelde aan de vrouwen, dat mannen in Nederland helpen in huis met bv koken e.d. Ze lagen helemaal slap van het lachen, want hier hadden ze nog nooit van gehoord. Daarna namen wij afscheid van Chrissy. Terug op de basis eerst maar een kop thee gedronken. Lizzy was al bezig met de voorbereiding voor het diner. Uit haar eigen tuin had ze pinda’s en die werden tot poeder gestampt om later als sausje bij de rijst te gebruiken. Jaap was de foto’s van die dag aan het bekijken en al snel komen er dan kinderen aangelopen die mee willen kijken. Ze hebben als snel door waarvoor een IPad dient! Dus heeft Jaap ze ook wat laten zien van het leven in Nederland en dat vonden ze interessant.  Het begon al aardig donker te worden en het waaide ook behoorlijk dus werd het ook frisser. Uiteindelijk is het hier ook winter! Ondertussen hebben wij ook kennis gemaakt met Edwin, de vader van Nicolien de andere vrijwilligster. Gezellig dat hij hier is.

Het diner smaakte ook weer prima; dus kunnen wij weer op een geslaagde dag terugkijken.