23 juni 2023

Van Manja naar Morombe 185km.

Omdat er gisteravond weinig te beleven was, zaten we na het diner op de kamer, hebben nog wat gelezen en het was vroeg slapen. Vanmorgen dus ook vroeg wakker! Ondanks kamer met douchen toilet, was er geen water en moest het toilet met water uit een emmer gespoeld worden. Gelukkig kwamen de vochtige washandjes van het Kruidvat nu goed van pas, zodat we toch nog fris naar buiten konden. Omdat het ook nog vroeg was zijn José en ik aan het volleyballen gegaan. We hadden de ballen gisteren opgepompt, die we vandaag naar een schooltje brengen, die we gaan bezoeken. Om 07.30 uur zaten we aan het ontbijt. Ook dit was simpel. Een wit (vers) broodje met een bakje honing en een kop thee. José vroeg nog om jam, maar dat was er niet. Gelukkig hadden we zelf nog wat pakjes smeerkaas gekocht voor eventueel onderweg. Dat kwam nu dus goed van pas. De gids regelde nog de lunch voor onderweg: een broodje omelet, dat wij in een mee genomen bakje deden, zodat het broodje lekker zou blijven. Daarna nog even de markt op om bananen te kopen voor de kinderen op school. We hadden er 40 nodig. De verkoopster had weer een goeie dag! Ook nog een paar sinaasappels voor onderweg meegenomen. Veel soorten fruit ligt er momenteel niet. Het is er het tijd van het jaar niet voor. De mango’s komen pas in september en zijn alleen vers verkrijgbaar dan. We moesten ongeveer 1 1/2 uur rijden om bij het schooltje gekomen. Gelukkig hadden we deze keer een pas aangelegde snelweg die prima reed. Eenmaal buiten Manja kwam je geen auto meer tegen. Misschien 10 auto’s over ruim 100 km. Alleen als je een dorpje passeerde, liepen er mensen langs de weg en een enkele keer stak er vee over. Eenmaal bij het schooltje aangekomen, werden wij daar hartelijk ontvangen met zang. Het schooltje zag er armoedig uit. Het dak was wel waterdicht maar de muren niet bepaald. Het schooltje wordt gesteund door de organisatie in Madagaskar, die voor ons de reis in elkaar gezet heeft. Zelf hebben zij ondermeer er voor gezorgd, dat er een goed dak op het gebouwtje kwam en ook voor de schoolbanken gezorgd. Het is een publieke school, dat wil zeggen dat kinderen vanaf 6 jaar naar school mogen en de leerkracht door de regering betaald wordt. Echter de leerkracht heeft weinig bagage om goed les te geven en ook weinig materiaal tot haar beschikking. Aan de muur hing een schoolbord van 1 bij 1 meter . Wij hadden vanuit Nederland een doos balpennen meegenomen, een partij schriften en een paar Engelse lees/leerboeken. Ook hebben wij er 2 volleyballen achtergelaten. Daarmee kunnen de kinderen gewoon lekker ballen. Voor alle kinderen hadden we dus nog een banaan mee genomen en de ouders krijgen allemaal een portie rijst voor een goede maaltijd. Het terrein rondom de school zag er niet uit. Om er te kunnen voetballen of iets anders te kunnen doen met een bal, moet er aardig wat struikgewas verwijderd worden. Na enig overleg besloten wij hiervoor een bijdrage te geven, zodat er iemand ingehuurd kon worden om het terrein met een machine schoon te maken. José heeften nog een van de Engelse boeken voorgelezen en een zangspel met de kinderen gedaan. Daarna heerlijk naar buiten om met de kids balspelen te gaan doen. Wat waren ze enthousiast zeg. Zo hebben wij en zij een gezellig uurtje beleefd en gingen wij weer met een goed gevoel verder.

We moesten weer met een veerboot over. Maar alvorens wij daar waren moesten wij weer van het asfalt af een weer een stuk “of the road” rijden. Dit ging vaak door mul zand en dan is zo’n 4WD. zeker prettig rijden. De veerboot zag er ongeveer uit zoals de voorgaande, met dit verschil, dat deze niet door een motor werd aangedreven, maar door een 10-gala sterke jongens met een stuk touw de rivier werd over getrokken. Wadend door de rivier tegen de stroom op zo’n 300 meter tot aan de overkant. Je kunt je dat gewoon niet voorstellen. En dat allemaal omdat de moter van de veerboot kapot was. Daarna nog bijna 2 uur rijden over onverharde (zand)wegen tot ons hotel in Morombe. Wel even een paar keer gestopt voor een foto van verschillende cactussen of weer een gigantische Baobabs of weer een nog niet eerder gespotte vogel.

Ons lodge in Morombe is ook nu weer aan de kust. Niet direct met zeezicht, maar als je een poort doorliep, stond je op het strand. Wel weer verbazing over de faciliteiten! De eigenaar was ziek, dus kon er niet gekookt worden, zowel voor het diner als morgenochtend voor het ontbijt. Electriciteit was er in eerste instantie ook niet, maar dat werd geregeld. Na het bakje koffie, wat uiterst moeizaam tot stand kwam, zijn we het dorpje ingewandeld. Uiteraard onder grote belangstelling van de lokale bevolking.

Nog wat inkopen gedaan voor morgen onderweg en daarna via het strand terug naar onze lodge. Op het strand ontzettend veel vissersboten en we zagen hoe een enkele vissersboot nog binnenkwam met een partij vis aan boord. Die vissersboten waren van hetzelfde soort, als waar wij eerder ook al ingezeten hadden. Even gewacht tot dat de zon weer in de zee zakte, alvorens ons klaar te maken voor het diner. Onze gids wist een lokaal restaurant waar het goed eten was. Verse vis uit de zee. José had gamba’s op haar bord en ik garnalen. Ruim voldoende met friet en groeten en voortreffelijk klaargemaakt. We hebben weer gesmuld. 

WiFi was er ook zodat we ons verhaal van gisteren ook nog konden versturen .

Zo eindigde deze mooie dag. Het weer tot nu toe is goed warm. Alleen in de ochtend nog wat fris, maar die kou verdwijnt snel voor het warme zonnetje.