24 juni 2023

24 juni 2023

Van Morombe naar Ambatomilo  185 km.

 Vandaag hoofdzakelijk een reisdag om onze volgende bestemming te bereiken. We rijden nog steeds langs de kustlijn en dat betekent wederom via onverharde wegen en grote stukken mul zand. Het landschap wisselt regelmatig van dor met struikgewas tot giga cactussen en gigantische Baobab bomen. Regelmatig ook een meertje met vogels en in een van die meertje stond er een grote groep flamingo’s. Om een goede foto te maken moesten we met de auto dichterbij komen, maar dat kon niet, want anders zou de auto te ver wegzakken in de blub. Dan maar lopend erop af en net toen wij klaarstonden om foto’s te maken, vlogen ze weg! We kwamen nog een Baobab boom tegen van duizend jaar oud. Gigantisch dik en groot. Later reden we langs een Baobab bos, waarvan de bomen kleiner waren, dat kwam door de grondstruktuur. Het waren net flessen. Onze chauffeur ontpopt zich steeds meer als een ervaren rallyrijder. Handig weet hij zich door het mulle zand en andere obstakels te manoeuvreren. Echter vlak voor de eindstreep van deze dag sloeg het noodlot toch toe en hadden we een lekke band! Kon haast niet anders met zulke slechte wegen!  Misschien wel een reuze naald van een reuze cactus! De band was snel verwisseld en we konden weer verder gaan. We zagen op afstand een mooie blauwe zee en reden langs meters hoge witte zand duinen. Dat beloofde wat goeds! We hadden nog een bezoek aan een Mikea stam op het programma staan, alvorens wij bij de lodge zouden komen. Die Mikea stam zondert zich af van de “ grote mensen wereld”. Zij leven volkomen van de natuur. Eten wat eetbaar is uit de natuur en drinken water of vocht van de planten. Zij verplaatsen zich als er niet voldoende eten en drinken meer te vinden is. De familie, die wij bezochten, zat verscholen in een stuk bos, waar moeilijk door heen te komen was. Met behulp van een gids en geluidssignalen werd de familie gevonden. Een vader, moeder en een jongen van ongeveer 3 en 12 jaar.  De vader was vuur aan het maken met behulp van wrijving van een stokje op een ander stuk hout. Daarmee kon hij ook zijn pijp brandende houden. De moeder zat er een beetje apathisch bij en had zich al heel lang niet meer gewassen verschoond. Het kleine jongetje zat bij zijn broertje. Deze jongen had er wel voor gekozen om naar het dorp te gaan voor zijn verdere ontwikkeling. Ooit was deze bevolking het dichte bos ingevlucht in de koloniale tijd, toen de Franse de dienst uit wilden maken. Sindsdien zwerven zij rond en hebben niet of nauwelijks contact met de buitenwereld. Bij terugkomst bij de auto kregen we nog een minder leuk bericht te horen van onze reisleider! Hij had bericht ontvangen via de reisorganisatie, dat de zus (Caroline) van José was overleden. Dit kwam even hard aan, ondanks dat we wisten dat ze ziek was. Na overleg zijn we naar onze lodge gereden en zouden wij ons beraden wat we zouden gaan en kunnen doen.  Na eerst alles even te laten bezinken  aan het strand met een lekker bakkie koffie, besloten we eerst af te wachten tot we meer informatie hadden.

We hebben ‘s avonds overigens weer lekker gegeten.